دلنوشته ی دکتر علی شریعتی “پناهگاه ابدی “
اگر تنهاترین تنهاها شوم باز خدا هست.
او جانشین همه نداشتن هاست.
نفرین و آفرین ها بی ثمر است.
اگر تمامی خلق گرگ های هار شوند
و از آسمان هول و کینه بر سرم بارد
توتنهای مهربان و جاوید و آسیب ناپذیر من هستی.
ای پناهگاه ابدی !
تو میتوانی جانشین همه بی پناهی ها شوی.
